Pod staklenim zvonom

Čuvam je, nije sama;

a sama je:

pod staklenim zvonom.

I lepa je,

poput kakve lepe misli,

sačuvane da se ne isprlja.

I zanosna je,

kao ideja, koja više

ne mora da se krije.

I rasterećena je,

kao jesenji list,

kojeg nosi rečna matica.

I ide ka moru,

u susret letu,

jer godišnja doba idu unatrag.

Kao misao koja traje

u svetu tišine,

gde pluta bez straha.

I lepa je, i zanosna,

i rasterećena, i nije sama;

tako sama pod staklenim zvonom.